...

beklemekten geçer ya her yol, her zaman... biz aslında hep bizi hayal kırıklığının ve inanç yitiminin kıyısından çevirecek olan bahanelerimizi bekleriz. sebepler bizi bekler, biz hep sonuçları... hiç kıpırdayamazken korkudan atarız kendimizi kuytu boşluğa... beklemektir bize biçilen görev... en büyük başarıyla yapmış olduğumuz, hiç üşenmediğimiz, hiçbir değer yada karşılık beklemeden yaptığımız... karşılıksız mıdır gerçekten beklemek, kaybettirdiği zamanı geri getirir mi kıyısından dönülen yanlışlık, atılmayan ilk adım... ve vardır bir bedeli beklemenin. kırgınlığını en aza çekerken seni hissizleştirmesi gibi. bir süre sonra yukarıdan sarkıtılan ipler sıkar bileğini, olaylara hasret kalırsın durumların sığlığında.