09.06.2006

sevdim işte deli. korkmadan hem de. ilk defa bulduğumu hissettim eşimi. güldüm ağladım öylesine içten. yanımda duran adam içimdeydi. bendeydi. gitmeyeceğini söylüyordu. bana bakarak dokunabiliyordu. ne güzel sesi vardı. ne çok benzer zevkimiz vardı. hep benden önce kelimelerimi söylüyordu. ne kadar olgundu. neyi neden istediğine ne kadar çok emindi. gururluydu. merhametliydi. iyiydi. benim için değerliydi. daha da çok sevebilirdim. onu ben yapabilirdim. hergün bir öncekinden daha çok sevmeliydim. ben hep daha fazlasını isterken her gün daha fazla bağlanırken içimdeki hep dur dedi bana. ilk defa dinlemedim onu. o da sustu. dün kayboldu. bugün, yarın oldu seninle. ben de diktim gözümü geleceğe. sonra bir ses daha dur dedi.

duymadım önce tanımadım. bakmadım hiç o tarafa. devam etti. kıs kıs gülüyodu. karanlıktı. ben değildim ki diyen, ben sadece seviyordum. neden duracaktım. aksayan neydi bu kusursuzlukt?.

durdum sonra. emir gibiydi. bekledim kıpırtısız durduğum yerde. bakışım dondu, gülüşüm söndü, içimdeki çocuk sustu.

kırıldım, ezildim daha fazla bekleyemedim ben de yazdım hepsini durduğum yerde. çok birikmiş. içimde ne varsa yazdım. yazdığım anda bittiğini biliyordum. nokta ağır geldi bana. koymamıştım ki sonuna. nokta koyuldu dur emrinden. sen de bir şey demedin ki bana ben dururken. zamanda sen de durdun. yoksa sen yok muydun? o ses neydi? sen değildin, kimdi, nedendi? sen kimdin, niye gelip gittin, hala bilmiyorum.

bulunduğum nokta karanlık değil şimdi. benim için de güneş doğuyor arada sırada. şimdi bir denize bakamıyorum eskisi gibi bir de geleceğe... deniz deniz gibi kokmuyor. eskisi gibi ferahlatmıyor içimi. gözlerim parlamıyor görünce, heyecan duymuyorum o özgür maviye, kendimi kıyısına atmak istemiyorum eskisi gibi. kaçıyorum varlığından. varlığına seni kattığım deniz boğuyor beni. ve senin olduğun bir gelecek yokmuş meğer. senin dalgan bıraktı beni bulduğu yere. boşluklarımı dolduruyorum şimdi. yine ne çok parçamı savurmuşum...

yenik yıkık yarınıma özenle yeni bahaneler uyduruyorum işte. her geri dönüş biraz daha anlamsızlaştırıyor beni. değerlerim şeffaflaştı iyice. görmemek için yeni örtüler bulmalıyım, tanımsız sesler yarattığım gibi...

Not:

yeni yazılar yazmalıyım biliyorum:) affınıza...